مراد از شعر شیعی، شعر متعهد و هدف‌مندی است که آگاهانه مخاطبان خود را به تناسب زمان و مکان در جریان چند و چون رسالت تاریخی‌شان قرار می‌دهد و با ایجاد انگیزه‌های لازم و فراهم آوردن زمینه‌های عاطفی مناسب، شتاب بیشتری را به حرکت‌های فکری-دینی می‌بخشد. اگر شعرشیعی، ریشه در غدیر و عاشورا داشته باشد-که دارد-می‌توان رسالت شعر متعهد شیعی را اصولاً در بیان زیبای هنری و احساسی این دو رخداد مهم و شگرف تاریخی و آثاری که بر آنها مترتب است خلاصه کرد؛ دو رخدادی که از دیرباز به شیعه هویت بخشیده است.
      اگر شعر عصر جاهلی در تفاخرهای ملی و قومی و یا قبیله‌ای و نژادی و یا در عشرت‌طلبی‌ها و زن‌بارگی‌ها و بی‌بندو باری‌ها خلاصه می‌شود، شعر متعهد شیعی به دنبال کشف گستره‌های فکری و تسخیر قلل رفیع عاطفی است که جای پای هیچ رهنوردی را تجربه نکرده باشد و در این رهگذر، با عبور از تنگناهای خطیر خطرخیز، گام در اقالیم پر رمز و رازی می‌گذارد که از حال و هوای خاصی برخوردار است؛ اقالیم بکر و دست‌نخورده‌ای که ما را سرانجام با غدیر و عاشورا پیوند می‌دهد و ره‌آوردی که از این سفر معنوی نصیب شاعر شیعی می‌گردد، شور و حال وصف ناپذیری است که او را در آفرینش آثاری ماندگار مدد می‌رساند.»(مجاهدی، 1376، مقدمه)

مجاهدی، محمدعلی(1376). نخل میثم یک(دیوان اشعار غلامرضا سازگار)، چاپ دوم، قم:حق بین


برچسب‌ها: آموزش مداحی, مداحی, مداحی اهل البیت, علیهم السلام
+ نوشته شده در  شنبه ۱۴۰۰/۱۰/۱۱ساعت 20:35  توسط مجیدطاهری  |