«حضرت صادق(علیه‌السلام) به زُراره فرمود که هیچ دیده نزد خدا محبوبتر از دیده‌ای که بر حسین(علیه‌السلام) بگرید نیست و نه هیچ گریه از اشکی که بر آن حضرت بریزد و هر که گریه بر او کند به حضرت فاطمه(سلام‌الله‌‌علیها)خوبی کرده و حق ما اهل‌بیت را ادا نموده و در قیامت هیچ بنده‌ای محشور نمی‌شود که دیده‌اش گریان نباشد مگر بنده‌ای که گریسته باشد بر جدم حسین(علیه‌السلام) که محشور خواهد شد با دیده‌های خندان و بشارت به او می‌رسد از جانب خدای رحمان و آثار سرور و خوشحالی از او ظاهر و خلایق همه در ترس و بیم باشند و گریه‌کنندگان حسین(علیه‌السلام) ایمنند و همه را به مقام حساب می‌برند و ایشان در زیر عرش الهی نشسته از حساب نمی‌ترسند و ملائکه نزد ایشان آمده تکلیف بهشت می‌نمایند و ایشان ابا می‌کنند که ما محال است که صحبت آن حضرت را به بهشت بدهیم و لقاء آن حضرت را بهتر از بهشت دانیم؛ باز ملائکه پیغام از زبان خازنان بهشت برای ایشان می‌آورند و وصف نعمتها و کرامت الهی که برای ایشان مهیا شده می‌نمایند، جواب می‌گویند که خواهیم آمد ان‌شاء‌الله نزد شما، چون جواب ایشان نزد حوران و غلمان و خازنان بهشت‌های ایشان می‌رسد و می‌شنوند در نزد حضرت امام حسین(علیه‌السلام) در زیر عرش نشسته‌اند، شوقشان به ملاقات ایشان زیاد می‌گردد، پس هم‌نشینان آن حضرت(علیه‌السلام) گویند حمد و سپاس خداوندی را که فزع اکبر و هول را از ماها تمامی برداشت و ما را نجات بخشید از آنچه می‌ترسیدیم؛ پس اسبها و شتر و محملها از بهشت می‌آورند و ایشان سوار شده مشغول حمد و ثنای الهی می‌شوند و صلوات بر محمد و آل محمد می‌فرستند تا داخل منازل خود گردند؛ اللهم اجعلنا منهم و صل علی محمد و آله الابرار الاطهار(صالح، 1375، 82)

 

صالح، محمد، (1375). مجمع‌المعارف و مخزن‌العوارف، ملحقات کتاب حلیة‌المتقین علامه محمدباقر مجلسی(ره)، تهران:نشربرگزیده.

+ نوشته شده در  یکشنبه ۱۳۹۹/۰۶/۳۰ساعت 21:14  توسط مجیدطاهری  |