غزل #امام_زمانی #بهار

آه کشم دم به دم، سیر کنم کو به کو
تا به سر کوی تو، با تو شوم روبرو

خسته شدم از بهار، با گل و باغم چه کار
جز گُل روی توام، نیست به باغ آرزو

خال سیاه لبت، نقطه ی نام خداست
وای اگر کس بر آن، بوسه زند بی وضو

تا صف محشر دمد، بوی گل از بسترم
گر که به رؤیا شبی، با تو کنم گفتگو

حال به حال توام، مست خیال توام
لب نگذارم به جام، دل ندهم بر سبو

ای دهنت سِرّ هو، وصف تو ما را نکو
هر چه به جز وصف توست، نیست به جز، های و هو

ای پسر فاطمه، ای به فلک قائمه
بی تو حیات همه، بسته به یک تار مو

چند کشم از درون، ناله ی یابن الحسن
چند ز خون جگر، چهره کنم شستشو

یا سبب سیلی از، قاتل زهرا بپرس
یا سخن از تربتِ، محسن و مادر بگو

«میثم» آلوده ام خاک درت بوده ام
رو به رهت سوده ام، یافته ام آبرو

شاعر:حاج غلامرضاسازگار

♦️نکته:این غزل در فضای مجازی با ایرادات و نواقصی نقل شده که در اینجا اصلاح شده است.

+ نوشته شده در  شنبه ۱۴۰۰/۰۱/۱۴ساعت 9:27  توسط مجیدطاهری  |