به مناسبت۲۶رجب، وفات حضرت ابوطالب (علیه السلام)🖤


امام صادق (علیه السلام) فرمودند :
 
روزی اميرالمؤمنين عليه السلام در مسجد نشسته بودند و مردم گرد او جمع بودند .

ناگهان مردى بلند شد و گفت:

اى اميرالمؤمنين ! چطور مى ‏شود كه خداوند برای شما چنین جایگاهی قرار داده است ، در حالى كه پدرت ابوطالب در آتش جهنم معذب است ؟!

حضرت فرمود :

« مَهْ ، فَضَّ الله فَاكَ وَالَّذِي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ شَفَعَ أَبِي فِي كُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللَّهُ فِيهِمْ أَبِي مُعَذَّبٌ فِي النَّارِ وَابْنُهُ قَسِيمُ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ ...

ساکت باش ، خدا دهانت را بشکند !
قسم به خدايى كه #محمد صلی‌الله علیه و آله را به پيامبرى مبعوث فرمود ، اگر پدرم تمام گناهكاران زمين را شفاعت كند ، خداوند آن را مى ‏پذيرد . مگر مى ‏شود كه پدرم به آتش در عذاب باشد و فرزند او قسيم بهشت و جهنّم باشد؟!


قسم به آنكه محمد صلی‌الله علیه و آله را به پيامبرى مبعوث فرمود ، بدون شک نور پدرم در روز قيامت نور همه ی خلائق را خاموش می کند  [ کنایه از برتری ایشان دارد ] جز پنج نور : نور محمّد ، نور من ، نور حسن و نور حسين و نور نه فرزند از اولاد حسین . زيرا نور او از نور ما است، خداوند آن را دو هزار سال قبل از خلقت حضرت آدم علیه السلام آفريده است.


منبع :
امالی طوسی ، ص۴۵۸
احتجاج ، ج‏۱ ، ص۲۳۰
بحارالأنوار ، ج۳۵ ، ص۶۹


#آموزشمداحیولایت

+ نوشته شده در  شنبه ۱۳۹۹/۰۱/۰۲ساعت 6:50  توسط مجیدطاهری  |